Kwantitatieve structurele werkloosheid

Extra uitleg

Vanuit Klassiek perspectief is er een aantal verschillende vormen van structurele werkloosheid (met elk hun eigen oorzaak) aan te wijzen. In het geval van kwantitatieve structurele werkloosheid zijn er werklozen terwijl de productiecapaciteit volledig benut is. Er zijn simpelweg te weinig arbeidsplaatsen. Hiervoor zijn drie oorzaken:

Aanpak van kwantitatieve structurele werkloosheid

Omdat er simpelweg te weinig arbeidsplaatsen zijn, moeten deze gecreëerd worden door een verlaging van de loonkosten per product. Er zijn verschillende manieren waarop de loonkosten per product kunnen worden verlaagd:

• Werknemers en werkgevers spreken een beperkte loonstijging af in ruil voor baangarantie,
• Werknemers scholen zich beter en verhogen de arbeidsproductiviteit,
• De overheid verlaagt de werkgevers- of werknemerswig door premies en belastingen te verlagen.

Lagere loonkosten per product hebben twee belangrijke gevolgen:

• Arbeid wordt relatief goedkoper ten opzichte van kapitaal(goederen); bedrijven doen meer uitbreidingsinvesteringen.
• Verbeterde internationale concurrentiepositie en afzet, waardoor de export toeneemt.

Loon en structurele werkloosheid

Het loon speelt een belangrijke rol bij de aanpak van structurele werkloosheid. Vanuit structureel perspectief geldt ‘loon = kosten’. Twee voorbeelden van redeneringen:

• Als de loonkosten per product stijgen, wordt arbeid relatief duur ten opzichte van kapitaal (machines) en wordt arbeid vervangen door kapitaal. De vraag naar arbeid neemt af. De structurele werkloosheid neemt toe.
• Als de loonkosten per product stijgen en de hogere kosten niet worden doorberekend in de verkoopprijs, daalt de winst per product. Als de totale winst daalt, nemen de investeringen af. De productiecapaciteit wordt niet uitgebreid en de structurele werkloosheid neemt toe.